اسکلت بتنی؛ مزایا، معایب و متداول‌ترین کاربردها
اسکلت بتنی؛ مزایا، معایب و متداول‌ترین کاربردها
اسکلت ساختمان، یکی از اجزای اصلی ساختمان‌سازی است؛ در اصل، اسکلت‌بندی پایه و اساس یک ساختمان را تشکیل می‌دهد. اسکلت‌های بتنی یا سازه‌های بتنی در بسیاری از ساختمان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. از سازه‌های بتنی می‌توان در پله‌ها، ستون، فونداسیون و بسیاری از مکان‌های دیگر استفاده کرد. برای ساخت یک سازه بتنی از بتون آرمه (سیمان، شن، ماسه و پولاد به صورت میلگرد ساده و میلگرد آجدار) استفاده می‌شود. اسکلت‌های بتنی در عین اینکه مزایای زیادی دارند، دارای معایبی هم هستند.
سوال خیلی از افراد این است که اسکلت بتنی چیست؟ اسکلت بتنی بهتره یا فلزی؟ قبل از اینکه در مورد سازه‌های بتنی صحبت کنیم، بهتر است بدانید که به طور کلی اسکلت ساختمان در دو نوع فلزی و بتنی پایه‌ریزی می‌شود. از اسکلت بتنی به صورت معمول برای مقاوم‌سازی ساختمان و بتن استفاده می‌شود. پله، ستون، فونداسیون یا پی ساختمان و … معمولا از اسکلت بتنی ساخته می‌شود؛ چرا که استفاده از آن استحکام سازه را در برابر لزرش و یا اتفاقات دیگر بالا می‌برد.
اگر برای شما سهولت در ساخت اسکلت بتنی ساختمان یک طبقه و یا اسکلت بتنی ساختمان دو طبقه مطرح است، بهتر است از سازه بتنی استفاده کنید. اما با این حال بازهم نمی‌توان در مورد سازه بتی یا فلزی صحبتی داشت؛ چرا که هر کدام معایب و مزایا خاص خود را دارند. سازه‌های بتنی دارای دو بخش عمودی و افقی هستند:
بخش عمودی، شامل تیرها و بخش های افقی آن شامل ستون‌ها هستند. حقیت ماجرا اینجاست که سازه‌های بتنی، دوام و استحکام سازه‌های فلزی ندارند؛ به طور میانگین، حداقل عمر یک سازه بتنی، حدود 50 تا 60 سال است؛ چرا که بتن با گذشت زمان باعث افت و خزش می‌شود و در عملکرد سازه در زمان زلزله تاثیرگذار است. به طور کلی هدف از ساخت سازه‌های بتنی موارد زیر هستند:
کاهش بارهای وارد شده بر ساختمان
تقویت اعضای موجود در ساختمان
اضافه کردن یک اعضای جدید به ساختمان
بدون دیدگاه